Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Piotr Szynkura

Protokolant Magdalena Przyślakiewicz

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 roku w Ząbkowicach Śląskich

sprawy z powództwa B. J.

przeciwko M. J.

o alimenty

I. zasądza od pozwanego M. J. tytułem alimentów na utrzymanie powoda B. J. urodz. (...) kwotę po 500 złotych miesięcznie (pięćset złotych), począwszy od dnia 08 sierpnia 2014 roku, raty płatne z góry do 10 – go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z rat do rąk powoda B. J.

II. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania w sprawie zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa

III. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności

Sygn. akt III RC 156/14

UZASADNIENIE

Powód B. J. pozwem z dnia 08.08.2014 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. J. na swoją rzecz alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu swojego żądania podniósł, iż jest synem pozwanego, jego rodzice nie pozostają już w związku małżeńskim, zaś on mieszka z matką. Dodał, że jego mama pracuje, ale jej wynagrodzenie jest zajęte przez komornika z powodu długów ojca, skutkiem czego otrzymuje ona pensję w kwocie około 1 100 zł netto miesięcznie. Ojciec nie łoży na jego utrzymanie i nie utrzymuje z nim żadnych kontaktów. Powód podał, że obecnie dostał się na studia do K., a matka nie jest w stanie zabezpieczyć jego potrzeb związanych z dalszą nauką.

Pozwany M. J. na rozprawie w dniu 17.09.2014 r. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Stanowisko stron nie uległo zmianie w toku procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód B. J., ur. (...) w Z. Śl., jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego pozwanego M. J. i E. S.. Wyrokiem z dnia 12.06.2013 r. w sprawie sygn. akt I C 1647/12 Sąd Okręgowy w Świdnicy rozwiązał małżeństwo rodziców powoda przez rozwód.

Dowód: - odpis zupełny aktu urodzenia B. J. – k. 4

- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 12.06.2013 r. w sprawie sygn. akt I C 1647/12 - k. 5

B. J. w bieżącym roku ukończył liceum ogólnokształcące dla dorosłych i zdał maturę. W roku akademickim 2014/2015 powód rozpoczął studia na Uniwersytecie (...) na (...) na kierunku (...) (...). Studia odbywają się w systemie stacjonarnym. W chwili obecnej powód nie otrzymał jeszcze decyzji w przedmiocie przyznania miejsca w domu studenckim ani w kwestii pomocy materialnej (stypendium socjalnego).

Dowód: - decyzja o przyjęciu na studia z dnia 11.07.2014 r. - k. 8

- zeznanie świadka E. S. - k. 25-25v.

- zeznanie powoda B. J. – k. 25v. - 26

Koszt wyżywienia powoda wynosi około 300 zł miesięcznie, zaś wydatki na zakup odzieży i środków higienicznych stanowią kwotę rzędu 200 zł w skali miesiąca. Koszt zakupu biletu miesięcznego komunikacji miejskiej w K. to wydatek rzędu 100 zł. Koszt dojazdu na trasie B. - K. wynosi około 35 zł w jedną stronę.

Dowód: - zeznanie świadka E. S. - k. 25-25v.

- zeznanie powoda B. J. – k. 25v. - 26

B. J. na stałe mieszka wraz z matką E. S. w jednorodzinnym domu w B. przy ul. (...), należącym do matki powoda. Koszty utrzymania domu oscylują wokół kwoty 355 zł miesięcznie, na co składają się: opłata za energię elektryczną - około 144 zł, opłata za gaz - około 110 zł, opłata za wodę - około 60 zł, opłata za wywóz nieczystości - 22 zł, podatek od nieruchomości - około 17 zł (około 200 zł rocznie). Dodatkowo matka powoda ponosi koszty zakupu opału w okresie grzewczym. Łącznie w domu mieszkają trzy osoby.

Dowód: - dowody wpłat należności za energię elektryczną, gaz, wodę, wywóz nieczystości - k. 15-22

Matka powoda E. S. pracuje zawodowo w Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) Sp. z o.o. w K., osiągając wynagrodzenie za pracę w kwocie około 1 530 zł netto miesięcznie. Wynagrodzenie jest obciążone z tytułu egzekucji komorniczej kwotą około 348 zł miesięcznie. Zadłużenie pochodzi z tytułu nie spłaconych kredytów bankowych zaciąganych przez M. J. w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej jeszcze w czasie trwania małżeństwa z matką powoda. Kwota zadłużenia w chwili obecnej wynosi około 150 000 zł.

Dowód: - zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu matki powoda – k. 7, 23

- zeznanie świadka B. M. – k. 30v.-31

Pozwany M. J. z zawodu jest inżynierem budownictwa. Obecnie jest zarejestrowany w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna i odbywa staż w (...) w Z. Śl., za co otrzymuje stypendium w wysokości około 800 zł miesięcznie. Wcześniej pozwany prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami instalacyjnymi, która aktualnie jest zawieszona. Na pozwanym ciąży obowiązek zapłaty kwoty około 20 000 zł tytułem podatku dochodowego od nieudokumentowanego zbycia towarów.

Pozwany nie ma żadnych przeciwwskazań zdrowotnych do podejmowania zatrudnienia, jest osobą w pełni zdolną do pracy.

Dowód: - zeznanie pozwanego M. J. – k. 26 - 26v.

Pozwany nie ma obecnie stałego miejsca zamieszkania - najczęściej przebywa u swojej matki w miejscowości D., niekiedy pomieszkuje u znajomych. Pozwany pomaga swojej matce w pracach gospodarskich oraz partycypuje w kosztach zakupu opału w kwocie koło 200 zł miesięcznie. Pozwany szacuje swój koszt utrzymania na kwotę 1 500 zł miesięcznie.

Dowód: - zeznanie pozwanego M. J. – k. 26 - 26v.

M. J. posiada samochód dostawczy marki I., rok produkcji 2000. W ostatnim czasie na naprawę w/w pojazdu przeznaczył kwotę około 2 500 zł. Pozwany nie jest właścicielem żadnych nieruchomości ani nie posiada żadnych oszczędności.

Dowód: - zeznanie pozwanego M. J. – k. 26 - 26v.

Pozwany przebywał w Zakładzie Karnym w K. przez okres 13 miesięcy, obecnie jest na warunkowym przedterminowym zwolnieniu.

Dowód: - zeznanie pozwanego M. J. – k. 26 - 26v.

M. J. nie przekazuje środków pieniężnych na utrzymanie syna B. ani też nie utrzymuje z nim kontaktów w żadnej formie (okoliczność bezsporna).

Sąd zważył, co następuje:

Po wnikliwym przeanalizowaniu zebranych w sprawie dowodów i dokonaniu ich oceny w granicach przewidzianych w art. 233 § 1 kpc, Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo wniesione przez B. J. przeciwko M. J. o alimenty zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Z dyspozycji tego przepisu wynika, że rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszystkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania. Z powyższego wynika, że czas trwania tego obowiązku nie jest ograniczony konkretnym terminem, a jedynie okolicznością czy ze względu na poziom rozwoju i stopień wykształcenia uprawniony może utrzymać się samodzielnie. Stosownie natomiast do treści § 3 cytowanego artykułu, rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Uzyskanie przez dziecko pełnoletniości nie zmienia zatem jego sytuacji prawnej w zakresie alimentów, jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i czas na nią przeznaczony wykorzystuje na zdobywanie kwalifikacji zawodowych (uchwała SN z dnia 16.12.1987 r. sygn. akt III CZP /91/86). Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, w szczególności Sądu Najwyższego, obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 kro). Obowiązek ten, jak wskazano powyżej, nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletniości. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Wobec powyższego w stosunku do dzieci, które osiągnęły pełnoletniość, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przyjęcie przeciwnego stanowiska prowadziłoby do zahamowywania, a co najmniej znacznego utrudniania, dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawienie go środków materialnych, niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletniości, co pozostawałoby w sprzeczności ze wspomnianym powyżej podstawowym obowiązkiem rodzicielskim. (vide: wyrok SN z dn. 14.11.1997r., III CKN 257/97, OSNC 1998/4/70, uchwała SN z dn. 09.06.1976r., III CZP 46/75, OSNC 1976/9/184, wyrok SN z dn. 11.02.1986r., II CRN 439/85, OSP 1987/4/85). Podkreślenia dodatkowo wymaga, iż Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że dziecku, które podjęło wyższe studia, przysługuje w stosunku do rodziców roszczenie alimentacyjne, w zasadzie do ich ukończenia. Tak jest jednak z reguły wtedy, gdy dziecko nie mające jeszcze określonego zawodu od razu po ukończeniu szkoły średniej podejmuje studia wyższe. Nie ma przy tym znaczenia, czy dziecko studiuje w systemie dziennym, wieczorowym, czy też zaocznym (vide: wyrok SN z dn. 17 grudnia 1976 roku, III CRN 280/76, OSP 1977/11/196).

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, powód B. J. jest osobą pełnoletnią (w roku 2014 r. ukończył 21 lat), jednak nadal kontynuuje naukę. W roku akademickim 2014/2015 został przyjęty na studia na Uniwersytecie (...) na (...) na kierunku (...) Społeczna. Zajęcia odbywają się w trybie stacjonarnym. W toku postępowania nie wykazano, aby powód zaniedbywał edukację czy też czas przeznaczony na naukę wykorzystywał w inny sposób. Wprawdzie powód przyznał, że w roku 2011 przerwał naukę w trzeciej klasie technikum, skutkiem czego stracił jeden rok nauki, jednakże było to spowodowane napiętą sytuacją w rodzinie powoda w ówczesnym czasie, związaną z rozstaniem jego rodziców, czemu pozwany w toku niniejszego postępowania nie zaprzeczył. Z uwagi na powyższą okoliczność powód ukończył szkołę średnią (liceum ogólnokształcące) dla dorosłych z rocznym opóźnieniem. Zauważyć należy jednak, że obecnie powód podjął studia wyższe od razu po zakończeniu nauki w szkole średniej, a więc zgodnie z normalnym tokiem nauki. Wobec powyższego uznać należy, że mimo niepowodzenia na pewnym etapie nauki w szkole średniej obecna sytuacja edukacyjna powoda nie budzi żadnych zastrzeżeń, a tym samym jego prawo do świadczeń alimentacyjnych należnych od ojca M. jakubowskiego nadal istnieje i może być skutecznie dochodzone na drodze sądowej.

Sąd nie znalazł także podstaw do przyjęcia w niniejszej sprawie, że powód posiada wystarczające własne dochody na pokrycie swoich kosztów utrzymania, które z uwagi na realizowaną naukę na studiach są znaczne. Powód nie ponosi wprawdzie opłat za naukę, nie mniej jednak będzie musiał ponieść koszty związane z wynajęciem pokoju w K. (bądź opłacenia miejsca w akademiku). Biorąc dodatkowo pod uwagę fakt, iż powód musi zakupić bilet miesięczny komunikacji miejskiej za kwotę 100 zł w celu dojazdów na uczelnię, to już tylko te dwa konieczne wydatki będą stanowiły poważne obciążenie miesięcznego budżetu powoda. Oczywistym jest natomiast, iż powód, oprócz w/w wydatków, ponosi szereg innych kosztów związanych ze swoim utrzymaniem, w tym na zaspokojenie tak elementarnych potrzeb życiowych jak wyżywienie, zakup odzieży, środków higienicznych i środków czystości czy też zakup podręczników i innych materiałów szkoleniowych, niezbędnych z uwagi na pobieranie nauki na studiach. Z tych też względów uznać należy, że mimo iż powód uzyskał pełnoletniość, to przysługuje mu prawo alimentacji ze strony rodziców, w tym również ojca, który dotychczas dobrowolnie nie przekazuje synowi żadnych środków na jego utrzymanie ani też nie wspiera go w jakikolwiek inny sposób. W ocenie Sądu nie sposób wymagać, aby B. J. poszukiwał w chwili obecnej takiego zatrudnienia, z którego dochody pozwalałyby mu na samodzielne utrzymanie, skoro nie kwestionowanym jest fakt, iż pobiera on naukę na studiach stacjonarnych (dziennych), nie może więc podjąć pracy w pełnym wymiarze godzin.

Podkreślić należy, że wykładnia art. 133 § 1 KRiO nie może pozostawać w oderwaniu od art. 94 KRiO, który nakłada na rodziców obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go do pracy, odpowiednio do jego uzdolnień. Jest przy tym oczywiste, iż tylko efektywne pobieranie nauki pozwala uprawnionemu dziecku pełnoletniemu liczyć na alimentowanie go przez rodziców, a z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 135 KRiO zakres świadczeń alimentacyjnych zależy zarówno od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej do alimentów, jak i od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. Pamiętać przy tym należy, iż obowiązek alimentacyjny obciąża obydwoje rodziców. Jak już wspomniano powyżej, rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, a zakres tego obowiązku wyznacza z jednej strony poziom usprawiedliwionych potrzeb osoby alimentowanej, z drugiej zaś - zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Możliwości te określa się nie według faktycznie osiąganych dochodów, ale według tego jakie dochody może osiągnąć zobowiązany przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i swoje możliwości zarobkowe w pełni wykorzystuje. Dlatego też Sąd rozstrzygając w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego opiera się nie na podstawie zarobków otrzymywanych przez stronę, lecz w oparciu o zarobki, które odpowiadają możliwościom zobowiązanego.

Pamiętać przy tym należy, iż obowiązek alimentacyjny obciąża obydwoje rodziców, jeśli nie wykażą, że są osobami całkowicie niezdolnymi do podjęcia zatrudnienia, a z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia. Pozwany M. J., jak sam przyznał przed Sądem, jest osobą w pełni zdolną do podjęcia zatrudnienia. Ponadto, nie można pominąć wspomnianej już wcześniej zasady, że przy ustalaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego Sąd ocenia potencjalne (hipotetyczne) możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej do alimentacji, które po stronie pozwanego z uwagi na posiadanie zawodu wyuczonego (inżynier budownictwa) i związane z tym umiejętności są korzystne. Zdaniem Sądu w chwili obecnej pozwany nie wykorzystuje swoich możliwości zarobkowych w wystarczającym stopniu. Prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest aktualnie zawieszona, zaś pozwany jest zarejestrowany w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Obecnie odbywa staż, za który otrzymuje stypendium w wysokości 800 zł miesięcznie i jest to - jak zadeklarował przed Sądem - jedyny dochód jaki w chwili obecnej osiąga. W ocenie Sądu zdecydowanie na niekorzyść należy poczytać pozwanemu fakt, iż nie poszukuje aktywnie takiego zatrudnienia, które pozwoliłoby zdobyć mu środki nie tylko na swoje utrzymanie, ale również na zabezpieczenie potrzeb syna B. J. na odpowiednim poziomie. Fakt, iż pozwany M. J., będąc osobą w wieku produkcyjnym i w pełni zdolną do pracy, nie podejmuje z własnej woli zatrudnienia adekwatnego do swoich możliwości zarobkowych, nie może wpływać ujemnie na zakres jego obowiązku alimentacyjnego wobec syna i nie wyklucza konieczności alimentowania syna na poziomie odpowiednim do jego usprawiedliwionych kosztów utrzymania. Skoro bowiem pozwany posiada na swoim utrzymaniu dziecko, które z uwagi na realizowaną naukę na studiach nie osiągnęło jeszcze możliwości samodzielnego utrzymania się, powinien dołożyć wszelkich starań w celu maksymalnego wykorzystania swoich możliwości zarobkowych i wykazać większą aktywność w kierunku znalezienia zatrudnienia stanowiącego źródło pewnego i regularnego dochodu. Stąd też niezrozumiałym dla Sądu jest to, że pozwany mając na utrzymaniu syna, który nadal potrzebuje alimentacji ze strony ojca, zaniechał dotychczas podjęcia kroków w celu uzyskania stałej pracy, ograniczając swą aktywność zawodową do odbywania stażu, co zapewnia mu jedynie niewielkie dochody. Wobec faktu, iż pozwany posiada wyższe wykształcenie i konkretny zawód, Sąd doszedł do przekonania, że jego potencjalne możliwości zarobkowe są znaczne.

Jedną z okoliczności, która w ocenie pozwanego uniemożliwia mu łożenie na rzecz syna alimentów jest to, iż aktualnie jest on zobowiązany do zapłaty na rzecz urzędu skarbowego kwoty około 20 000 zł tytułem zaległego podatku dochodowego od zbycia towarów bez udokumentowania. Zdaniem Sądu nie sposób przyjąć, iż w/w okoliczność może wpływać na istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powoda, oczywistym jest bowiem, iż obowiązek alimentacyjny rodzica wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, niejako „wyprzedza” inne zobowiązania osoby zobowiązanej do alimentacji, tym bardziej, iż dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, zaś rodzic jest obowiązany podzielić się z dzieckiem nawet skromnym dochodem. Tym samym pozwany nie może powoływać się na tę okoliczność celem uchylenia się od obowiązku należytego zabezpieczenia usprawiedliwionych potrzeb syna. Oczywistym jest bowiem, iż powód nie miał żadnego wpływu na nieracjonalne decyzje finansowe podejmowane przez ojca i nie może obecnie ponosić konsekwencji tych działań.

Ponadto, uważna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nasuwa wniosek, że pozwany musi uzyskiwać dochody jeszcze z innych źródeł (oprócz wynagrodzenia za staż), skoro stale pomaga finansowo swojej matce przekazując jej comiesięcznie kwotę 200 zł, a także ponosi koszty swojego utrzymania w wysokości 1 500 zł w skali miesiąca (jak zeznał na rozprawie w dniu 17.09.2014 r.). Oczywistym jest, że gdyby budżet pozwanego rzeczywiście wynosił jedynie 800 zł otrzymywanego stypendium za staż, pozwany nie sprostałby w/w wydatkom. Nie można również pominąć faktu, że pozwany stwierdził przed Sądem, iż w ostatnim czasie przeznaczył na remont należącego do niego samochodu dostawczego kwotę rzędu 2 500 zł, co dodatkowo - zdaniem Sądu - potwierdza istnienie po stronie pozwanego dodatkowego źródła dochodu, tym bardziej, że pozwany zaprzeczył posiadaniu jakichkolwiek oszczędności, z których ewentualnie mógłby sfinansować naprawę samochodu. Powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują, że sytuacja bytowa i życiowa pozwanego nie jest wcale tak niekorzystna jak starał się to przedstawić w toku niniejszego procesu.

Poza tym podkreślić należy, że pozwany poprzez swoje zaniechanie uniemożliwił Sądowi orzekającemu w przedmiotowej sprawie wnikliwe zbadanie jego obecnej sytuacji materialnej, gdyż - mimo stosownego zobowiązania ze strony Sądu - nie przedłożył do akt sprawy żadnych dokumentów odnoszących się do jego sytuacji bytowej, finansowej czy też zdrowotnej ani też nie złożył w trakcie postępowania żadnych innych wniosków dowodowych, które ewentualnie mogłyby dowieść prawdziwości formułowanych przez niego twierdzeń. Oczywistym natomiast jest, że zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 kc, to na pozwanym spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd w oparciu o treść art. 135 § 1 KRiO zasądził z dniem 08.08.2014 r. (data wniesienia pozwu) alimenty od pozwanego na rzecz powoda w kwocie po 500 zł w skali miesiąca (pkt I wyroku) uznając, że dochodzona pozwem kwota alimentów w świetle usprawiedliwionych miesięcznych kosztów utrzymania powoda z całą pewnością nie jest sumą wygórowaną, jak również nie przekracza możliwości finansowych pozwanego, przynajmniej tych ocenianych hipotetycznie. O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 102 kpc, zwalniając pozwanego od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie z uwagi na jego obecną sytuację materialną (pkt II wyroku). Rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w pkt I nadano na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c. (pkt III wyroku). Zgodnie z tym przepisem Sąd nadaje z urzędu wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty co do rat płatnych po wniesieniu powództwa.