Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2015 roku

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Iwona Król-Kroczak

Protokolant Magdalena Przyślakiewicz

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 roku w Ząbkowicach Śląskich

sprawy z powództwa W. G.

przeciwko A. K. i L. K.

o ustanowienie przez sąd rozdzielności majątkowej

I. ustanowić rozdzielność majątkową między pozwaną A. K., a pozwanym L. K. wynikającą z zawartego przez nich w dniu 31 sierpnia 1991 roku małżeństwa dla którego Urząd Stanu Cywilnego w P. sporządził akt małżeństwa za numerem (...) z dniem 26 lutego 2015 roku,

II. zasądza od pozwanych A. K. i L. K. na rzecz powoda W. G. kwotę 577 złotych (słownie: pięćset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 360 złotych ( trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

Sygn. akt III RC 112/14

UZASADNIENIE

Powód W. G. pozwem z dnia 07 maja 2014 roku (data wpływu do Sądu 28 maja 2014 roku) wniósł o ustanowienie przez Sąd rozdzielności majątkowej między pozwanymi A. K. i L. K., a także o zasądzenie od pozwanych na jego rzecz kosztów postępowania i kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Nadto wniósł o dopuszczenie dowodu z akt komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K., sygn. akt KM 669/12, a w szczególności postanowienia z dnia 27.12.2013 roku o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z powodu jego bezskuteczności.

Wskazał, że uzyskał przeciwko pozwanej A. K. tytuł wykonawczy, tj. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany przez Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie z dnia 21 lutego 2011 roku sygn. akt V GNc 209/11 zaopatrzony w klauzulę wykonalności w dniu 14 kwietnia 2011 roku. Pomimo zasądzenia wskazanej wierzytelności A. K. nie dokonała spłaty zobowiązania. Dodał, że w związku z tym skierował wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do komornika sądowego w Z. Śl. Postępowanie prowadzone było pod sygn. akt KM 669/12. W toku czynności egzekucyjnych komornik sądowy ustalił, że dłużniczka jest współwłaścicielką na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości gruntowej bez zabudowań, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz współwłaścicielką ½ udziału w nieruchomości gruntowej bez zabudowań, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą Nr (...). Podał, że Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. dokonał wpisu ostrzeżenia o toczącej się egzekucji z nieruchomości należącej do dłużniczki. W związku z tym jednak, iż przedmiotowe nieruchomości dłużniczki, których jest współwłaścicielką, oparte są na wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, do przeprowadzenia dalszych czynności egzekucyjnych konieczne jest uzyskanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużniczki lub przeprowadzenie rozdzielności majątkowej przez Sąd. Stwierdził, iż z uwagi na to, że nie posiada zgody małżonka dłużniczki na zaciąganie przez nią zobowiązań nie może też skierować egzekucji do majątku wspólnego. Dlatego też w celu zaspokojenia swoich wierzytelności musi wystąpić z pozwem o ustanowienie rozdzielności majątkowej, a następnie o dokonanie podziału majątku wspólnego małżonków.

W piśmie procesowym z dnia 08 grudnia 2014 roku powód wskazał, iż nie zaprzecza, że wierzytelność dochodzona od A. K. związana jest z działalnością gospodarczą prowadzoną przez nią w formie spółki cywilnej Usługi transportowe s.c. (...), B. S.”. Potwierdzają to również przedłożone do pozwu dokumenty, z których wynika, iż nakazano A. K. i B. S. zapłatę solidarnie na rzecz powoda kwoty 7.564 zł z ustawowymi odsetkami. Ponadto postępowanie egzekucyjne prowadzone było przeciwko obojgu zobowiązanym do zapłaty. Postępowanie to nie ujawniło żadnego majątku dłużników, z którego egzekucja mogłaby być skuteczna za wyjątkiem wskazanych nieruchomości, które są wspólnością majątkową małżeńską A. i L. K.. Dodał, że nie wyklucza, iż wystąpi z takim samym pozwem przeciwko drugiemu dłużnikowi. Z treści art. 366 kc wynika jednak, iż wierzyciel może żądać całości bądź części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna.

Na rozprawie w dniu 08 stycznia 2015 roku powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie wskazując jednocześnie, że wnosi o ustanowienie przez Sąd rozdzielności majątkowej miedzy pozwanymi A. K. i L. K. z dniem wydania wyroku w sprawie.

Stanowisko powoda nie uległo zmianie w toku procesu.

Kurator reprezentujący pozwanych - matka pozwanego J. K. - ustanowiony dla nieznanych z miejsca pobytu A. i L. K. postanowieniem tut. Sądu z dnia 14 października 2014 roku, zastępowany w toku postępowania przez pełnomocnika radcę prawnego Ł. Z., w odpowiedzi na pozew z dnia 02 grudnia 2014 roku wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów postępowania według norm prawem przepisanych, a także o rozpoznanie sprawy pod nieobecność pozwanych, dopuszczenie dowodu z dokumentów załączonych do pisma oraz pominięcie dowodu z przesłuchania kuratora pozwanych J. K. w charakterze strony.

W uzasadnieniu swojego stanowiska kurator pozwanych podniosła, iż przyznaje fakt istnienia zadłużenia. Wskazała jednak, że wierzytelność przysługująca powodowi związana jest nie z indywidualną działalnością gospodarczą pozwanej A. K., ale z prowadzoną przez nią w formie spółki cywilnej: Usługi (...) s.c. A. K., B. S.. Pozwana A. K. nie prowadziła bowiem nigdy działalności gospodarczej w formie indywidualnej. Do zapłaty wierzytelności przysługującej powodowi zobowiązana jest nie tylko pozwana A. K., ale stosownie do art. 864 kc również drugi ze wspólników spółki cywilnej (...). Oświadczyła, że żądanie przez wierzyciela ustanowienia rozdzielności majątkowej dłużnika i jego małżonka na podstawie art. 52 § 1a kro wymaga wykazania, iż rozdzielność ta jest niezbędna dla zaspokojenia wierzytelności. Tymczasem w powyższej sprawie powód nie wykazał, aby podjął próbę dochodzenia zaspokojenia wierzytelności od drugiego z dłużników solidarnych czyli B. S.. Nie została tym samym spełniona przesłanka niezbędności ustanowienia rozdzielności majątkowej w celu zaspokojenia długu. Powód mógł i powinien skierować żądanie zapłaty przeciwko drugiemu ze wspólników spółki cywilnej i dopiero po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji wobec tego wspólnika żądać ustanowienia rozdzielności majątkowej. Podała, że uprawnienie wierzyciela z art. 52 § 1a kro ma charakter szczególny i nie powinno być nadużywane zwłaszcza w sytuacjach, w których wierzyciel nie wykorzystał innych możliwości dochodzenia wierzytelności, w tym środków mniej uciążliwych dla dłużnika. Dodała też, iż przeciwko pozwanej A. K., jak również przeciwko L. K. toczy się szereg postępowań egzekucyjnych dotyczących licznych długów obojga małżonków.

W piśmie procesowym z dnia 28 grudnia 2014 roku kurator reprezentujący pozwanych J. K. podniosła ponadto, iż współdłużnik solidarny pozwanej A. B. S. jest właścicielem nieruchomości, która w całości znajduje się w jego majątku osobistym. Komornik prowadził z niej egzekucję, która uległa umorzeniu z uwagi na brak licytantów. Dodała, że w tej sytuacji konieczne jest ustalenie okoliczności posiadania nieruchomości przez współdłużnika B. S., bowiem jeśli rzeczywiście posiada takową w majątku osobistym wierzyciel powinien skierować egzekucję najpierw do tej nieruchomości, nie zaś ingerować w majątkowy ustrój małżeński pozwanych. Ewentualna egzekucja z nieruchomości posiadanej przez B. S. byłaby dla powoda znacznie prostsza i rokująca zaspokojenie w większym stopniu. Jeśli bowiem nawet dojdzie do ustanowienia rozdzielności majątkowej między pozwanymi, powód będzie mógł prowadzić egzekucję jedynie z udziału pozwanej A. K. w jej nieruchomościach, zaś licytacja komornicza udziału w nieruchomości – co pokazuje praktyka – w niezwykle rzadkich przypadkach spotyka się z zainteresowaniem potencjalnych nabywców.

Powyższe stanowisko kuratora nie uległo zmianie do czasu zakończenia postępowania w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani L. K. i A. K. zawarli związek małżeński w dniu 31 sierpnia 1991 roku w P..

Dowód: - odpis skróconego aktu małżeństwa stron – k. 32

A. K. od 01 maja 2009 roku prowadziła wraz z B. S. działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą Usługi (...) s.c. A. K., B. S.. Działalność ta została zawieszona w dniu 11 maja 2011 roku.

Dowód: - wypis Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 07.11.2014 roku – k. 101

- pismo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k.102

- zeznania powoda W. G. – k. 140 – 140 v

Pozwana A. K. wraz z B. S. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zakupili od powoda W. G. 10 sztuk opon pneumatycznych bieżnikowanych. Powód wydał zakupiony towar i wystawił fakturę na kwotę 7.564,00 zł. Pomimo wezwań do zapłaty należność nie została uregulowana. Wobec powyższego w dniu 02 lutego 2011 roku W. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe w S. skierował do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie Wydział Gospodarczy przeciwko A. K. i B. S. pozew o zapłatę. W dniu 21 lutego 2011 roku Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział Gospodarczy w sprawie sygn. akt V GNc 209/11 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Nakazano w nim A. K. i B. S., aby zapłacili solidarnie W. G. kwotę 7.564,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 06.11.2009 do dnia zapłaty wraz z kwotą 1.292 zł tytułem kosztów procesu, w tym 1.217 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu. Wobec prawomocności orzeczenia nakaz zapłaty zaopatrzony został w dniu 14 kwietnia 2011 roku w klauzulę wykonalności. Pomimo zasądzenia wskazanej wierzytelności pozwana A. K. nie dokonała spłaty zobowiązania. Spłaty tej nie dokonał również B. S..

Dowód: - akta Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie V GNc 209/11

- nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 lutego 2011 roku – k. 8

- postanowienie Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 30 marca 2011 roku – k.9

- zeznania powoda W. G. – k. 140 – 140 v

W dniu 29 kwietnia 2011 roku powód W. G. skierował do komornika sądowego wniosek o wszczęcie egzekucji wobec pozwanej A. K. oraz wobec B. S.. Początkowo sprawę prowadził komornik H. K. i toczyła się pod sygn. akt KM 942/11, zaś w dniu 02 kwietnia 2012 roku została przekazana komornikowi sądowemu M. K. i od tej pory toczyła się pod sygn. akt KM 669/12. W toku czynności egzekucyjnych komornik ustalił, iż pozwana A. K. jest współwłaścicielką na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości w postaci gruntów ornych bez zabudowań o powierzchni 2,34 ha, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) oraz współwłaścicielką udziału w ½ niewydzielonej części nieruchomości bez zabudowań o powierzchni 0,27 ha, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Pismem z dnia 11 kwietnia 2012 roku komornik poinformował powoda, iż tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego. Dalsze czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko obojgu małżonkom. Komornik poinformował również, że z wniosku innego wierzyciela została wszczęta egzekucja z wymienionych nieruchomości. Na podstawie wniosku powoda w księgach wieczystych dokonano wpisu o przyłączeniu się W. G. do wszczętej egzekucji ze wskazanych wyżej nieruchomości.

Postanowieniem z dnia 17.10.2013 roku komornik stwierdził, iż postępowanie egzekucyjne z powyższych nieruchomości umorzyło się z mocy samego prawa, gdyż W. G. w ciągu roku nie dokonał czynności potrzebnych do dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego z nieruchomości. Do przeprowadzenia dalszych czynności egzekucyjnych konieczne jest bowiem uzyskanie klauzuli wykonalności przeciwko L. K. lub przeprowadzenie rozdzielności majątkowej przez Sąd. W dniu 27 grudnia 2013 roku komornik umorzył dalsze postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Ustalił on, iż A. K. zamieszkuje w nieruchomości stanowiącej własność jej męża. Wyposażenie mieszkania stanowi podstawowy sprzęt gospodarstwa domowego o wartości użytkowej. Jest osobą bezrobotną od czerwca 2012 roku i utrzymuje się z prac dorywczych. Deklarowała dobrowolne wpłaty, lecz z tych deklaracji nie wywiązała się. Komornik w toku czynności egzekucyjnych nie ustalił innych składników majątkowych, do których można skierować skuteczną egzekucję. W przypadku B. S. ustalono, iż nieruchomość, w której zamieszkuje stanowi własność jego i żony. Wyposażenie mieszkania stanowi podstawowy sprzęt gospodarstwa domowego o wartości użytkowej. Jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, zarejestrowaną w PUP w Z. Śl. Pozostaje na utrzymaniu żony i jest objęty pomocą MOPS w Z.. Toczą się przeciwko niemu inne postępowania egzekucyjne. Komornik w toku czynności egzekucyjnych nie ustalił innych składników majątkowych, do których można skierować skuteczną egzekucję. Dalsza więc egzekucja z wynagrodzenia za pracę, wierzytelności i ruchomości okazała się bezskuteczna zarówno co do pozwanej, jak i B. S.. Do chwili obecnej W. G. nie uzyskał zaspokojenia swojej wierzytelności.

Dowód: - akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. sygn. akt KM 942/11

- akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. sygn. akt KM 669/12

- postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 27.12.2013 roku - k. 10 -11

- wezwanie do zapłaty należności z dnia 08 czerwca 2012 roku – k. 12 – 12 v

- postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 17.10.2013 roku - k. 13 – 13 v

- z treści księgi wieczystej nr (...) z dnia 19 maja 2014 rok – k. 14 - 17

- z treści księgi wieczystej nr (...) z dnia 19 maja 2014 rok – k. 18 – 23

- postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. o przekazaniu sprawy z dnia 02 kwietnia 2012 roku – k. 110

- zajęcie wierzytelności przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. z dnia 11 maja 2011 roku – k. 111 – 111v

- zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego i zakazie wypłat przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. z dnia 11 maja 2011 roku – k. 112 – 112 v

- wysłuchanie wierzyciela i dłużników przed zawieszeniem lub umorzeniem postępowania w trybie art.827 kpc Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 25.11.2013 roku – k. 113 – 113 v

- zeznania powoda W. G. – k. 140 – 140 v

Przeciwko pozwanej A. K., jak również przeciwko pozwanemu L. K. toczy się szereg postępowań egzekucyjnych dotyczących licznych długów obojga małżonków.

Dowód: - zawiadomienie o wszczęciu egzekucji Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 07.11 2012 roku – k. 103

- zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 26.10 2012 roku – k. 104

- zawiadomienie o przyłączeniu się wierzyciela do wszczętej egzekucji z nieruchomości Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. M. K. z dnia 29.10 2012 roku – k. 105

- wezwanie dłużnika do dobrowolnego podstawienia pojazdu do kancelarii celem dokonania zajęcia z dnia 02.09.2014 rok – k. 106

- zeznania powoda W. G. – k. 140 – 140 v

Przeciwko B. S. i D. S. toczyło się postępowanie egzekucyjne z nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowiącej wspólność ustawową majątkową małżeńską. Postępowanie to zostało umorzone, bowiem nikt nie przystąpił do drugiej licytacji nieruchomości stanowiącej przedmiot egzekucji i żaden z wierzycieli nie przejął nieruchomości na własność.

Dowód: - akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. sygn. akt KM 21/13

- pismo Komornika Sądowego P. W. z dnia 12.01.2015 roku – k. 126

- pismo Komornika Sądowego H. K. z dnia 26.01.2015 roku – k. 131

- pismo Komornika Sądowego M. K. z dnia 29.01.2015 roku – k.132

Sąd zważył, co następuje:

Po dokonaniu analizy zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie, ocenionego w granicach przewidzianych w art. 233 § 1 kpc, Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo o ustanowienie rozdzielności majątkowej między pozwanymi zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie rozważań należy wskazać, iż roszczenie wierzyciela – powoda W. G. - o ustanowienie rozdzielności majątkowej znajduje swą podstawę prawną w art. 52 § 1a krio. Zgodnie z treścią tego przepisu ustanowienia przez Sąd rozdzielności majątkowej może żądać także wierzyciel jednego z małżonków, jeżeli uprawdopodobni, że zaspokojenie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków. Przepis art. 52 § 1a krio przewiduje zatem dwie przesłanki wskazanego żądania wierzyciela, a mianowicie: istnienie prawomocnego tytułu wykonawczego oraz konieczność dokonania podziału majątku. Konieczność taka nie musi być jednak w pełni udowodniona, lecz wystarczy ją tylko uprawdopodobnić.

Przenosząc powyższe unormowania na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że konieczne przesłanki, o których mowa w zacytowanym powyżej art. 52 § 1a krio, zostały wykazane przez powoda W. G. nawet z naddatkiem. W dniu 21 lutego 2011 roku Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział Gospodarczy w sprawie sygn. akt V GNc 209/11 wydał bowiem nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który zaopatrzony został w dniu 14 kwietnia 2011 roku w klauzulę wykonalności. Niewątpliwie więc powód uzyskał prawomocny tytuł wykonawczy stwierdzający istnienie zobowiązania pieniężnego pozwanej A. K. i B. S. względem powoda. Ponadto powód wykazał również bezskuteczność egzekucji wobec majątku osobistego pozwanej. Postanowieniem z dnia 17.10.2013 roku komornik stwierdził bowiem, iż postępowanie egzekucyjne z nieruchomości, których jak ustalono w trakcie postępowania egzekucyjnego, pozwana A. K. jest współwłaścicielką na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, umorzyło się z mocy samego prawa, gdyż W. G. w ciągu roku nie dokonał czynności potrzebnych do dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego z nieruchomości. Do przeprowadzenia dalszych czynności egzekucyjnych konieczne jest bowiem uzyskanie klauzuli wykonalności przeciwko L. K. lub przeprowadzenie rozdzielności majątkowej przez Sąd. W dniu 27 grudnia 2013 roku komornik umorzył też dalsze postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Ustalił on, iż A. K. zamieszkuje w nieruchomości stanowiącej własność jej męża. Wyposażenie mieszkania stanowi podstawowy sprzęt gospodarstwa domowego o wartości użytkowej. Jest osobą bezrobotną od czerwca 2012 roku i utrzymuje się z prac dorywczych. Deklarowała dobrowolne wpłaty lecz z tych deklaracji nie wywiązała się. Komornik w toku czynności egzekucyjnych nie ustalił też innych składników majątkowych, do których można skierować skuteczną egzekucję. Dalsza więc egzekucja z wynagrodzenia za pracę, wierzytelności i ruchomości okazała się bezskuteczna.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że z uwagi na to, iż przedmiotowe nieruchomości dłużniczki – pozwanej A. K. (nieruchomość w postaci gruntów ornych bez zabudowań o powierzchni 2,34 ha, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) oraz udział w ½ niewydzielonej części nieruchomości bez zabudowań o powierzchni 0,27 ha, dla której Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. prowadzi księgę wieczystą o numerze (...)), których jest współwłaścicielką, oparte są na wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej do przeprowadzenia dalszych czynności egzekucyjnych konieczne jest uzyskanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużniczki – pozwanej L. K. lub przeprowadzenie rozdzielności majątkowej przez Sąd. Nie ulega wątpliwości, iż ze względu na to, że powód nie posiada zgody małżonka dłużniczki - pozwanej na zaciąganie przez nią zobowiązań nie może też skierować egzekucji do majątku wspólnego. Jedyną więc możliwością zaspokojenia jego wierzytelności jest dokonanie podziału majątku wspólnego małżonków, które musi być poprzedzone ustanowieniem przez Sąd rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami. Analizując przedstawione wyżej okoliczności uznać więc należy, że pozew złożony przez powoda jest w pełni uzasadniony.

W tym miejscu odnieść się jednak jeszcze należy do zarzutów podnoszonych przez kuratora reprezentującego pozwanych. Nie sposób się zgodzić z twierdzeniami kuratora, że powód nie wykazał, aby podjął próbę dochodzenia zaspokojenia wierzytelności od drugiego z dłużników solidarnych, czyli B. S., skutkiem czego nie została spełniona przesłanka niezbędności ustanowienia rozdzielności majątkowej w celu zaspokojenia długu. Kurator dodał, że powód mógł i powinien skierować żądanie zapłaty przeciwko drugiemu ze wspólników spółki cywilnej i dopiero po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji wobec tego wspólnika żądać ustanowienia rozdzielności majątkowej. Stwierdzić natomiast należy, że przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe dowiodło, iż w dniu 29 kwietnia 2011 roku powód W. G. skierował do komornika sądowego wniosek o wszczęcie egzekucji wobec pozwanej A. K. oraz wobec B. S.. Jak wynika z akt postępowania egzekucyjnego sygn. akt KM 942/11 oraz sygn. akt KM 669/12 postępowanie egzekucyjne wobec B. S. toczyło się równocześnie. Ponadto w przypadku B. S. komornik ustalił, iż nieruchomość, w której zamieszkuje stanowi własność jego i żony. Wyposażenie mieszkania stanowi podstawowy sprzęt gospodarstwa domowego o wartości użytkowej. Jest on osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, zarejestrowaną w PUP w Z. Śl. Pozostaje na utrzymaniu żony i jest objęty pomocą MOPS w Z.. Toczą się przeciwko niemu inne postępowania egzekucyjne. W toku czynności egzekucyjnych komornik nie ustalił też innych składników majątkowych, do których można skierować skuteczną egzekucję. Dalsza więc egzekucja z wynagrodzenia za pracę, wierzytelności i ruchomości okazała się bezskuteczna również co do B. S.. Nie znajdują też uzasadnienia twierdzenia kuratora reprezentującego pozwanych, iż współdłużnik solidarny pozwanej A. B. S. jest właścicielem nieruchomości, która w całości znajduje się w jego majątku osobistym. Jak wynika bowiem z ustaleń Sądu B. S. rzeczywiście posiada nieruchomość gruntową zabudowaną i toczyło się z niej postępowanie egzekucyjne, jednak stanowi ona wspólność ustawową majątkową małżeńską B. S. i D. S.. Postępowanie egzekucyjne zaś zostało umorzone z uwagi na fakt, iż nikt nie przystąpił do drugiej licytacji nieruchomości stanowiącej przedmiot egzekucji i żaden z wierzycieli nie przejął nieruchomości na własność. Odnieść się jeszcze należy do twierdzeń kuratora pozwanych, że wierzytelność dochodzona od A. K. związana jest z działalnością gospodarczą pozwanej prowadzoną przez nią w formie spółki cywilnej Usługi transportowe s.c. (...)”, albowiem pozwana A. K. nie prowadziła bowiem nigdy działalności gospodarczej w formie indywidualnej, zaś do zapłaty wierzytelności przysługującej powodowi zobowiązana jest nie tylko pozwana A. K., ale stosownie do art. 864 kc również drugi ze wspólników spółki cywilnej (...). Przede wszystkim, jak wskazano wcześniej, postępowanie egzekucyjne co do B. S. toczyło się równocześnie co do A. K. i również zakończyło się umorzeniem. Ponadto zauważyć należy, iż z wydanego przez Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wynika, iż nakazano A. K. i B. S., aby zapłacili solidarnie W. G. kwotę 7.564,00 zł z ustawowymi odsetkami. Zgodnie zaś z art. 366 § 1 kc, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać w całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych. Z § 2 tego artykułu wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Zgodnie z powyższymi zasadami to od wierzyciela zależy, do którego z dłużników solidarnych skieruje żądanie spełnienia świadczenia.

Na marginesie zaznaczyć należy również, że zupełnie bez znaczenia dla powyższej sprawy są twierdzenia kuratora pozwanych, iż jeśli nawet dojdzie do ustanowienia rozdzielności majątkowej między pozwanymi, powód będzie mógł prowadzić egzekucję jedynie z udziału pozwanej A. K. w jej nieruchomościach, zaś licytacja komornicza udziału w nieruchomości – co pokazuje praktyka – w niezwykle rzadkich przypadkach spotyka się z zainteresowaniem potencjalnych nabywców. W. G., jak wynika z jego zeznań, doskonale zdaje sobie bowiem sprawę z tego, że skutkiem uwzględnienia jego powództwa o ustanowienie rozdzielności majątkowej jest wyłącznie otwarcie się możliwości zaspokojenia należności wierzyciela z udziału małżonka – dłużnika w przedmiotach należących do majątku wspólnego. Ma też świadomość tego, że w chwili obecnej prowadzonych jest kilka egzekucji względem małżonków K.. Nie zmienia to jednak faktu, iż powód chce i ma prawo przyłączyć się do tych egzekucji i uzyskać spłatę swojej wierzytelności w przypadku sprzedaży nieruchomości i podziału sumy uzyskanej z ich sprzedaży. Na koniec należy jeszcze zwrócić uwagę na to, iż wspomniane nieruchomości to nieruchomości niezabudowane, istnieje więc – wbrew twierdzeniom kuratora reprezentującego pozwanych – większa szansa na dokonanie ich sprzedaży w toku postępowania egzekucyjnego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 § 1, 2 i 3 kpc. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego (§ 2). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (§ 3). Pełnomocnik powoda na rozprawie w dniu 26 lutego 2015 roku wniósł o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania w kwocie łącznej 577 zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 360 zł. Sąd zgodnie z powołaną wyżej zasadą wyrażoną w art. 98 kpc oraz w oparciu o § 6a ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz.490) orzekł jak w punkcie II wyroku.

Na rozprawie w dniu 08 stycznia 2015 roku oddalono wniosek kuratora reprezentującego pozwanych zastępowanego przez pełnomocnika o przesłuchanie w charakterze świadka B. S. podzielając w całości argumenty zaprezentowane przez pełnomocnika powoda W. G.. Dodatkowo jedynie należy zauważyć, iż Sąd ustalił okoliczności, na które miałby zostać przesłuchany powyższy świadek z urzędu. Jako dowód w sprawie dopuszczone zostały też akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ząbkowicach Śl. H. K. sygn. akt KM 21/13.

Zgodnie z wnioskiem pełnomocnika zastępującego kuratora reprezentującego w sprawie pozwanych zawartym w odpowiedzi na pozew z dnia 02 grudnia 2014 roku pominięto również dowód z przesłuchania w charakterze strony kuratora reprezentującego pozwanych J. K. uwzględniając argumenty przytoczone w odpowiedzi na pozew.